Als je veel van een onderwerp weet en het zelf superinteressant vindt, is het soms jammer dat je maar een beperkt aantal woorden tot je beschikking hebt. Zeker als je zo praatgraag bent als ik. Natuurlijk is darlings killen nodig om een verhaal overzichtelijk te houden. Maar soms zijn mensen tóch in die gesneuvelde darlings geïnteresseerd. In mijn artikel voor BKBcampaignwatch over de campagne van Loekasjenka verwijs ik daarom enkele keren door naar mijn eigen site. 

‘Voor Wit-Rusland’

Een reeks gratis popfestivals, met de naam ‘Za Belarus’, ‘voor Wit-Rusland.’ Hoe is dat politiek? Als je voor Wit-Rusland bent, dan ben je voor het Wit-Rusland van dat moment. En dus voor het Wit-Rusland van Loekasjenka. Dat is ook de invulling die aan het patriottisme wordt gegeven. In de ideologielessen, die van de kleuterschool tot en met de universiteit verplicht zijn, wordt dat er zo ingeramd. 

En dan organiseert die president ook nog popfestivals voor zijn bevolking. Zo aardig. 

 De festivals waren voor een deel ook een reactie op de oppositie. Een paar grote Wit-Russische bands hadden zich tegen de president gekeerd. Daarom was een deel van de muziekscene in Minsk automatisch ondergronds, maar wel populair. Zo werd oppositie een beetje met ‘cool’ geassocieerd. Deze popfestivals namen dat ‘voordeel’ van de oppositie weg.