Tot en met 6 mei verblijf ik dankzij het Nederlands-Duitse journalistenstipendium in Erfurt. Ik loop daar mee met de redactie van de Thüringer Allgemeine. Voor mij is dat haast de interessantste plek denkbaar. Tot 1990 heette de TA ´Das Volk´, en was het een partijkrant. Diezelfde partij heeft in het Bondsland Thüringen bovendien een verrassende comeback gemaakt. Sinds vorig jaar is er hier een rood-rood-groene coalitie, met zelfs iemand van Die Linke aan het roer. 

Een lokale krant, dat is toch kleurwedstrijden, verjarende eeuwlingen en bouwvergunningen voor parkeergarages? Kleinbier? Ja. En meteen daarom ook nee. Een lokale krant reikt tot de haarvaten van de samenleving. Juist hier kan ik zien hoe de DDR 25 jaar na de Wende nog in het dagelijkse doorleeft. 

Voor mijn werk ben ik natuurlijk om de haverklap in het buitenland. Maar altijd werk ik dan voor Nederlandse media- ik vertaal dus de cultuur die ik aantref voor mijn landgenoten. Nu zal ik dat af en toe ook zeker doen, maar het draait er toch vooral om dat ik meedraai hier in Erfurt. En dat vind ik heel gaaf. Dat dat in het Duits moet, neem ik voor lief. Ik heb voorafgaand aan de uitwisseling een uitgebreide taalcursus gekregen. Het blijft zwoegen, natuurlijk. Maar zwoegen is leuk.