Franka Hummels Freelance journalist

Kijk, daar is het dan, het boek waar Karin Sitalsing en ik zo hard aan hebben gewerkt. We portretteerden twaalf mensen die in donkere tijden het licht aansteken. Van een veertienjarige schooldirecteur tot een grachtensnorkelaar (echt waar), van jongeren die vriendschap sluiten met eenzame ouderen tot vrouwen die hun dorpshuis opknapten voor een Syrisch gezin. Journalistieke verhalen die je dag beter maken. Leuk om te lezen, leuk om te geven, leuk om te krijgen. 

Als je het boek wil bestellen, kan dat bijvoorbeeld hier. 

Ik prijs me gelukkig bevriend te zijn met Mark van Wonderen. Hij heeft niet alleen een camera, maar ook een uitzonderlijk oog voor treurigheid én het vermogen om idiote plannen te maken. In het afgelopen jaar heeft hij alle Chinees-Indische restaurants op de foto gezet. Allemaal, ja. Duizendnegentig waren het er, 1090. Zo legde hij op de valreep teloorgaand erfgoed vast.

Met vormgeefster Yolanda Huntelaar bracht hij al die foto’s samen in het boek ‘Chin.Ind.Spec.Rest. Een verdwijnend Nederlands fenomeen’. In het boek staan ook letters, en ik mocht daarop de eindredactie doen. Het is maar goed dat Mark, eigenwijs als hij is, niet al mijn adviezen heeft opgevolgd. Anders zou dit boek in het geheel geen deernis wekken- en dat zou in strijd zijn met het onderwerp. 

Ik vind het boek erg mooi geworden, en voor mij vertellen de foto’s veel meer dan het verhaal van ‘de Chinees’. Ze vormen een dwarsdoorsnede van ons land. 

Nu wil je dit boek natuurlijk onmiddelijk kopen, all was het maar omdat Mark en Yolanda er enorm in hebben geïnvesteerd. Kopen kan via deze link.

Je kunt ook losse foto’s bestellen. Geef je kind als het gaat studeren een ingelijst plaatje van ‘jullie’ Chinees mee. Of hang op dat lege stukje wand je eigen geschiedenis, uitgedrukt in Chinese restaurants. 

Met Karin Sitalsing werk ik op dit moment aan ‘en dan nu het goede nieuws’ (werktitel), een boek dat in het najaar bij Atlas Contact zal verschijnen. Hierin portretteren we veertien mensen die tegen de stroom in gave dingen doen. Het is een groot genoegen om al die interessante mensen te mogen interviewen. 

Karin en ik zijn freelance-collega’s bij dagblad Trouw. Zij is regiocorrespondent voor de drie Noordelijke provincies, ik ben dat voor mijn eigen provincie, Utrecht. 

(foto: Marcella van de Kruk)

Ik ben beschikbaar voor nieuwe klussen. Heel beschikbaar zelfs. In 2016 heb ik door allerlei vervelende omstandigheden veel minder kunnen werken. Maar inmiddels ben ik er weer, en  ben ik op zoek naar nieuwe klussen! Ik ben van veel markten thuis en vind veel leuk. Schakel me dus vooral in voor interviews of reportages voor je krant of tijdschrift, voor een toegankelijke rubriek of een online column. Ik ben beschikbaar voor  redactiewerk voor je radio-, tv- of debatprogramma, voor feedback of redactie op de teksten van jouw organisatie, of voor campagneadvies. Bel me voor een lezing, een cursus of een dagvoorzitterschap, mail me voor boekbesprekingen, whatsapp me voor opiniestukken of meningen op TV en radio. 

Kijk vooral even rond op mijn website wat ik allemaal doe en gedaan heb. Dan krijg je een beeld of ik bij je organisatie pas. Graag spreek ik af voor een kop koffie of bier om ook in persoon kennis te maken en te zien wat er voor samenwerking mogelijk is.

(Foto: Daša Słabčanka)

Voor Argos Radio 1 bespreek ik regelmatig journalistieke non-fictieboeken. Ik vind dat heerlijk om te doen. Ik lees ontzettend veel; zeker twee boeken per week en doorgaans meer. Ik lees van alles, van non-fictie tot jeugdboeken en van pulp tot klassieke romans. Weinig doe ik zo graag als over boeken praten. Je kunt me dus altijd inschakelen voor bijvoorbeeld recensies of schrijversgesprekken.

Luister bijvoorbeeld hier en hier naar mijn besprekingen. 

Een heel verhaal in 140 tekens. Makkelijk is het niet, nee, maar met de andere kortschrijvers zorg ik er toch al bijna twee jaar voor dat er elke dag rond 18 uur een verhaaltje online staat op ons twitteraccount @kortschrijvers. Volg ons!

Vorig jaar konden onze volgers het zelf proberen in onze wedstrijd. Hier onthult Sanne Rooseboom op Radio 1 de winnaar, en vertelt ze hoe we te werk gaan.

We schrijven allemaal veel, graag en goed en we zijn ook in te schakelen voor andere schrijfprojecten. Zo heeft één van ons, Lieke van den Krommenacker, sinds kort het project ‘Lieke’s liefdesbrieven’. Op ouderwetse typemachines schrijft ze op festivals liefdesbrieven op bestelling. Voor haar try out op Pinkpop deed ze een beroep op haar medekortschrijvers; ook Judith Ploegman en ik naar Landgraaf. Benader ons vooral als het je leuk lijkt samen te werken, dikke kans dat we ervoor te porren zijn. 

@kortschrijvers bestaat uit Judith Ploegman, Esther Crabbendam, Kiki Bakker, Rianne Meijer, Lieke van den Krommenacker, Sanne Rooseboom en Franka Hummels.

Een enorme toestroom van vluchtelingen in ons land, en honderden mensen die zich graag voor hen in wilden zetten, maar geen idee hadden hoe. Om hen op weg te helpen, nam ik het initiatief voor de website www.ikwilietsdoenvooreenvluchteling.nl. Met een klein team van tien mensen en ondersteuning van nog eens tachtig anderen hebben we een platform opgebouwd waarop verschillende projecten gebundeld zijn. Duizenden mensen wisten de weg naar onze site te vinden en van enkele honderden weten we ook dat ze inmiddels ergens als vrijwilliger aan de slag zijn. 

Tussen freelancers en hun opdrachtgevers bestaan vaak allerlei misverstanden. Opdrachtgevers zeggen soms dingen die in de oren van hun freelancers heel anders klinken dan bedoeld. Dingen die ze nooit #tegendebakker zouden zeggen. Om meer begrip voor het perspectief van ZZP’ers te kweken, lanceerde ik de hashtag #tegendebakker. In korte tijd waren er duizenden #tegendebakker-tweets verstuurd, en pikten alle media het onderwerp op. 

In 2016 zal ik meer in Nederland zijn dan gebruikelijk is. Daarom ben ik nu ook beschikbaar voor een ander type werk dan ik normaal doe. Wil je dat ik langere tijd op je redactie kom rondlopen? Of ben je geïnteresseerd in een cursusreeks, over (semi-) journalistieke onderwerpen, of over Oost-Europa? Heb je als organisatie, dienst of bedrijf een project waar je de ogen en de pen van een journalist goed bij kunt gebruiken? Wil je met mij brainstormen over een mediaconcept, of een campagne?  Schroom dan niet contact op te nemen, dikke kans dat we zaken kunnen doen.

Als je veel van een onderwerp weet en het zelf superinteressant vindt, is het soms jammer dat je maar een beperkt aantal woorden tot je beschikking hebt. Zeker als je zo praatgraag bent als ik. Natuurlijk is darlings killen nodig om een verhaal overzichtelijk te houden. Maar soms zijn mensen tóch in die gesneuvelde darlings geïnteresseerd. In mijn artikel voor BKBcampaignwatch over de campagne van Loekasjenka verwijs ik daarom enkele keren door naar mijn eigen site. 

‘Voor Wit-Rusland’

Een reeks gratis popfestivals, met de naam ‘Za Belarus’, ‘voor Wit-Rusland.’ Hoe is dat politiek? Als je voor Wit-Rusland bent, dan ben je voor het Wit-Rusland van dat moment. En dus voor het Wit-Rusland van Loekasjenka. Dat is ook de invulling die aan het patriottisme wordt gegeven. In de ideologielessen, die van de kleuterschool tot en met de universiteit verplicht zijn, wordt dat er zo ingeramd. 

En dan organiseert die president ook nog popfestivals voor zijn bevolking. Zo aardig. 

 De festivals waren voor een deel ook een reactie op de oppositie. Een paar grote Wit-Russische bands hadden zich tegen de president gekeerd. Daarom was een deel van de muziekscene in Minsk automatisch ondergronds, maar wel populair. Zo werd oppositie een beetje met ‘cool’ geassocieerd. Deze popfestivals namen dat ‘voordeel’ van de oppositie weg.